[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
Ik glimlachte "Dat is waar."
Maar ik voelde me niet beter.
Ik keek even voor me uit en ik snikte nog even.
"Ga maar na Edward ik red me wel."

Olivia Elaine Newton

Ik knik '' zodra er wat is roep je me maar '' zeg ik dan met een kleine glimlach.
Ik sta op en loop de kamer uit, in de hal kom ik Ivon tegen.
Ik sla hem met een vlakke hand in zijn gezicht, dan loop ik door naar de kamer van Edward.
Hij was nog steeds wakker, ik ga weer zitten op de stoel naast zijn bed.
Hij kijkt me aan '' je gaat me nu vertellen wat er met je nek is gebeurd '' zegt hij dan.
Ik zucht even en kijk naar mijn handen '' Edward als je nu boos word, word je straks weer ziek '' zeg ik dan.
'' Wat is er gebeurd ?! Waarom zou ik boos moeten worden ? '' zegt hij dan , hij begint alweer te hoesten.
'' Rustig aan .. ik vertel het wel later '' zeg ik dan.
'' Je gaat het nu vertellen, ik zal beloven rustig te blijven '' zegt hij dan.
Ik zucht '' belooft ? '' vraag ik dan, hij knikt.
Ik begin met het vertellen van het verhaal.

Merel :
Ivo liep de kamer van Edward in "Olivia waar was die klap voor?"
Maar ving ook het verhaal op.

Ik zat ondertussen nog even rond te kijken.
Ik had niet zo moeten reageren op Ivon hij voelt zich nu ook rot en moet het ook verwerken.
Ik zuchtte.
En nu kan ik niet eens na hem toe lopen.

Olivia Elaine Newton

Ik maakte mijn verhaal af voor ik antwoord zou geven op Ivon.
'' Die vuile, vuile .. '' zegt Edward dan, zijn gezicht vertrekt.
'' Als ik niet hier had gelegen dan .. '' zegt Edward dan.
Maar ik onderbreek hem en sta op '' je had beloofd niet boos te worden '' zeg ik dan.
Dan kijk ik naar Ivon '' als je wilt weten waar die klap voor was ga je maar met Merel praten '' zeg ik dan.

Merel :
Ivon keek Olivia aan en voor ik het wist stond die bij mij in mijn kamer.
"Die klap had ik verdient." zei die snel.
Ik kon nog maar net mijn lach in houden maar voor ik het wist schoot in dus echt in de lach.
"Het spijt me Ivon het is al goed."
Ivon keek me wat verward en vragend aan.
Hij kwam uiteindelijk bij mij op bed zitten.
"Ik snap dat je dit ook allemaal moet verwerken maar je hebt de dokter gehoord er is een kleine kans dat die het mis heeft en daar moeten we op hopen."

Ivon knikte uiteindelijk "En ik wil dat je je Excuses aan gaat bieden bij Robin"
Ook dit keer knikte die.
"Wist jij dat Olivia zowat is gewurgd door een ene Thomas ?" Ik keek hem met grote ogen aan "Wat !"
Ik rukte mijn dekens van me af "Ik ga die die .."
Maar voor ik het wist was ik even vergeten dat ik niet kon staan en viel ik op de grond.
Ivon keek me aan "Dat was niet slim Merel ."

Olivia Elaine Newton

Ik hoor een bonk '' gaat alles goed ?! '' roep ik dan.
'' Ja '' klinkt er in koor.
Dan kijk ik naar Edward '' zodra ik weer beter ben dan is die Thomas knul nog lang niet met me klaar .. '' zegt Edward dan.
'' Edward doe normaal ! Ik wou dat ik het je nooit verteld had ! '' roep ik uit, ik loop zijn kamer uit naar beneden.
Ik ga naar buiten toe en loop over het veld heen, ik haal eens diep adem.
Mijn nek doet maar pijn.

Merel :
Uiteindelijk hadden Ivon en ik het helemaal uit gepraat.
Ik keek even uit het raam Ivon had me op de vensterbank gezet en moest even weg voor het werk.
Dat werk ook altijd.
Het was prachtig weer nog steeds buiten.
Wat zal dat genieten zijn in het bos.
Ik dacht heel even aan vroeger toen Olivia en ik nog hel klein waren.
We speelden riddertje in het bos we vochten met stokken en Olivia was de prinses in nood.
Ik zal haar redden waren de woorden van mij altijd.
En op het laatst versloeg ik de draak en was Olivia vrij.
Thomas speelde toen ook altijd mee.
Ik kon maar niet geloven dat die dat alles Olivia heeft aangedaan.
Hij was altijd zo aardig en hielp ons altijd we speelden met ze drieën altijd zo leuk.

Ik verzakte nog even in die gedachten.
Ik had stiekem Thomas altijd wel leuk gevonden.
Bedacht ik me nou net.
Ik kon me herinneren dat ik toen we al wat ouder waren een brief na hem had geschreven.
Dat was het domste wat ik kon doen want ik stuurde hem na zijn vader.
Ik begon te lachen da waren nog eens goeden tijden
We hoefden toen nog niet na te denken maar deden gewoon.
Toen maakte het niet uit of je wel of niet van adel was je speelde gewoon met elkaar.
Je maakte hele avonturen mee ook al waren ze zo klein.

Het zonnetje scheen in mijn gezicht.
Ik sloot mijn ogen.
Ik voelde nu pas erg hoe ik eigenlijk de boerderij misten .
Ik kon het brood ruiken die mijn moeder altijd bakte.
Al snel kwam ik uit die droom en liepen er tranen over mijn wangen.
Mijn handen ging na mijn buik.
Ik besefte nu pas echt goed wat er met me was gebeurd.

Olivia Elaine Newton

Ik zucht even en kijk even naar het zonnetje, ik sluit mijn ogen.
Uiteindelijk keer ik me weer om, ik loop naar binnen toe.
Ik loop weer terug naar boven naar de kamer van Edward, al snel hoor ik Edward weer hoesten.
Ik loop zijn kamer in en voor ik het weet gaat hij over zijn nek.
Ik ga even aan de andere kant van zijn bed zitten en leg mijn hand op zijn voorhoofd '' ik zei toch dat je rustig moest blijven en dat ik het beter niet kon vertellen '' zeg ik dan zacht tegen hem.
'' Ben je gek ? Waarom zou je het niet aan me vertellen ? '' zegt hij dan.
'' Ja ik ben inderdaad gek '' antwoord ik dan op hem.
Net komt er een dienstmeid binnen gelopen, even later komt ze terug met schoonmaak spullen.
'' Zal ik .. '' zeg ik dan even, maar de dienstmeid schud haar hoofd.
'' Mervrouw Newton, u heeft al genoeg gedaan .. u moet eens even rusten '' zegt ze dan.
'' Noem me Olivia alstublieft '' zeg ik dan met een glimlach.
'' Zoals u wilt '' zegt ze dan met een glimlach terug.
Uiteindelijk loopt ze de kamer weer uit, ik pak Edward zijn hand even vast en geef er een kus op.
'' Haal gewoon alsjeblieft niets geks in je hoofd, en blijf gewoon rustig .. Het lukt Thomas toch niet, ik houd te veel van je '' zeg ik dan.
Hij begint te glimlachen '' ook ik ben gek, met name ben ik gek op jou '' zegt hij dan, ik lach.
'' Gek ben je zeker '' zeg ik dan.
Ik ben behoorlijk moe maar laat niet al te veel merken.
'' Ik zal zo nog even wat verder werken '' zeg ik dan.
'' Niets daar van, je gaat eerst eens uitrusten '' zegt Edward dan, ik kijk hem aan met een glimlach.
'' Het lukt echt wel .. zo moe ben ik niet '' zeg ik dan, het laatste lieg ik.
Edward kijkt me aan '' je bent heel slecht in liegen, wist je dat al ? '' antwoord Edward dan.
Ik lach wat '' ja dat weet ik ''
Ik buig me even naar Edward toe en geef hem een kus op zijn wang, hij slaat zijn armen even om me heen.
Ik hoor hem diep ademhalen als hij dat doet, ik ga overeind zitten.
'' Ik zal even je verband verschonen '' zeg ik dan.
Ik pak wat verband en loop dan terug naar Edward, ik haal het deken wat van hem af en zie al snel zijn geweldige spieren.
Ik maak het oude verband los '' het ziet er ietsjes beter uit '' zeg ik dan.
'' Wat ? Mijn spieren ? '' antwoord Edward dan.
Ik begin te lachen '' nee gek, je wond '' zeg ik wat lacherig.
Ik doe het nieuwe verband er op en kijk Edward dan aan.
Ik moet eventjes lachen '' wat is er ? '' vraagt hij dan.
'' Ik moest even terugdenken aan het geweldige verhaal '' zeg ik dan.
Edward kijkt me aan en lacht dan maar stopt al snel weer van de pijn '' wat had ik anders moeten zeggen ? '' vraagt hij dan.
Ik giechel '' geen idee '' antwoord ik dan.
Ik ga even naast Edward zitten op het bed, mijn ogen vallen dicht .. Ik probeer ze open te houden maar het lukt niet.
Ik val om waardoor ik met mijn hoofd op de arm van Edward val, Edward legt zijn andere arm om me heen.
Ik kruip wat dichter naar hem toe " ik zei toch dat je moest rusten " zegt Edward dan zacht terwijl hij een haar uit mijn gezicht haalt.
Ook Edward valt snel in slaap.
Ik droom weer over de mannen van Joris, Thomas grijpt mijn keel vast .. Er word een zwaard door me heen gestoken en uiteindelijk zie ik een dood kind op de grond liggen.
Ik begin te gillen en schiet overeind, ook Edward schrikt wakker " sorry, ik had een slechte droom " zeg ik dan.
Ik zie het beeld weer voor me van het slachtveld, en de droom . Opeens word ik misselijk en geef over.
Ik begin te huilen " sorry het spijt me " zeg ik dan tegen Edward.
Hij wrijft met zijn hand over mijn rug " je bied je excuses aan omdat je, je niet lekker voelt ? " zegt Edward aan.
Ik snik wat, en begin weer misselijk te worden .. Ik geef nog een keer over.
De dienstmeid komt weer net aangelopen " mijn excuses ik zal het wel .. " zeg ik dan maar ze laat me weer niet uitpraten.
" Nee Olivia je gaat nu gewoon rusten " zegt ze dan.
Ik knik eventjes en ga weer tegen Edward aanliggen, ik vouw me helemaal op als een bolletje en leg mijn hoofd weer op zijn arm.
Edward slaat zijn arm weer om me heen.
Ik blijf maar misselijk en het lukt me niet om in slaap te komen " Edward .. Ik kan niet slapen en ik .. " zeg ik dan, ik geef bijna weer over maar weet het in te houden.
" Rustig maar Olivia, ik ben bij je .. Je kan gewoon rustig gaan slapen .. Niemand kan je hier iets doen " zegt Edward dan.
Hij trekt me wat steviger tegen zich aan met zijn arm .. Uiteindelijk val ik in slaap.
Ik voelde me schuldig dat ik niet even verder kon met het werk .. En ik wou nog even bij Merel kijken.
Edward legt zijn hand even op mijn buik.
Aan de ene kant wou ik graag eten maar aan de andere kant was ik enorm misselijk.
Ik zucht een keer tevreden .. Het was heerlijk om even te slapen.

Merel:
twee handen gingen na mijn ogen en ik voelde een kus in mijn nek.
Ik begon te lachen "Ivon doe niet zo gek."
Maar toen ik me om draaide was het Robin.
Ik schrok wakker.
Met mijn handen ging ik door mijn haar een deken lag over mij heen.
Het was maar een droom.
Ivon was in slaap gevallen in een stoel.
Ik had hem niet eens binnen horen komen.
Ik keek even na hem en begon te glimlachen.
Hij snurkte ietsje maar dat vond ik niet erg het was eigenlijk ook wel iets schattig.
Mijn benen lagen er maar dood bij .
Ik wou het liefste op staan en Ivon een deken geven hem een kus geven op zij voorhoofd en dan na beneden gaan voor een lekkere mok met warme melk.

Ik zuchtte en keek na buiten.
Het was inmiddels donker geworden.
We zijn het avond eten helemaal vergeten.bedacht ik me dan.
Mijn maag knorde wat.
Ik keek om me heen en zag dat er een dienblad met een broodje naast het bed lag.
Die Ivon ook altijd aan me denken.

Maar helaas lag het te ver weg.
Ik keek wat om me heen en ik wou Ivon ook niet wakker maken.
Mijn maag begon harder te knorren.
Er lag achter me een kussen.
Ik zuchtte en al snel gingen mijn handen na die kussen.
En ik gooide hem zo tegen Ivon's hoofd aan.
Ivon schrok wakker en keek me verbaasd aan.
"Mag ik wat eten ik heb honger." zei ik snel.
Ivon begon te lachen en pakte het broodje.
Ik wou hem bedanken maar hij liet me zwijgen .
Hij liep even de kamer uit en kwam terug met een mok warme melk "Je kent me te goed." glimlachte ik.
Ivon kwam naast me zitten en gaf me een kus op mijn voorhoofd.
Hij veegde heel even de slaap uit zijn ogen "sorry dat ik je wakker heb gemaakt."
"Het geeft niet" zei die lief.
Ik nam snel een grote hap brood.
Het was heerlijk naja op dit moment was alles heerlijk geweest.

Ik ging heel even met mijn hand na de wond op mij rug en daarna na mijn buik.
"Doet het zeer ?" vroeg Ivon.
Ik schudde mijn hoofd "een beetje maar valt mee."
Ivon legde de dienblad weg en ik begon te lachen "wat ben je van plan ?" Maar ik voelde al snel twee lipen op de mijnen.
Mijn armen sloeg ik om zijn nek.
Ivon tilde me daarmee op dat het net leek alsof we stonden.
Zijn handen verplaatste die na mijn heupen.
Ik begon te lachen toen Ivon begon te dansen.

De maan scheen door het raam het was volle maan vandaag.
Het was heerlijk we dansten gewoon in het licht van de maan en het leek heel even of mijn benen mee werkte.
Ik keek in zijn ogen "wist je dat ik de gelukkigste vrouw op aarde ben op dit moment."
Ivon zweeg en drukte zijn lippen weer op de mijnen.
"Ik hou van je en het spijt me dat ik je pijn heb gedaan" waren zijn woorden.

Ivon zetten me weer op de vensterbank en kwam naast me zitten "het geeft niet."
Ik legde mijn hoofd op zijn schouder "ik hou van jou en dat is wat telt."
Ivon legde zijn arm om me hen.
Het voelde zo warm en goed.
Mijn ogen vielen weer langzaam dicht en voor ik het wist lag ik in een diepe slaap .
Ivon lachte even en legde deed wat haren uit mijn gezicht.
Hij gaf een kus op mijn wang en steunde wat naar achteren zodat hij ook weer zijn ogen dicht kon doen.
En zo zaten we dan al slapend op de vensterbank tegen elkaar aan.

Olivia Elaine Newton

De volgende ochtend word ik vroeg wakker door alweer een nare droom .. ik beleefde het bloedbad opnieuw, Edward ligt nog steeds met zijn arm om me heen.
Alweer word ik misselijk, ik haal even rustig adem en uiteindelijk zakt de misselijkheid weg.
Ik probeer voorzichtig overeind te komen zodat Edward niet wakker word.
'' Goedemorgen, voel je, je al iets beter ? '' hoor ik Edward zijn stem dan.
Ik sta op en ga op de stoel naast zijn bed zitten.
'' Ja het gaat al wat beter '' lieg ik dan, Edward kijkt me aan.
'' Olivia .. de waarheid ? '' zegt Edward dan, ik zucht.
'' Ik ben nog steeds wat misselijk, maar het is niets ernstigs .. gewoon door de vermoeidheid en die nare dromen die ik elke keer heb .. '' zeg ik dan tegen Edward.
'' Hoe voel jij je ? '' vraag ik dan aan Edward.
Hij glimlacht '' het gaat al iets beter '' zegt hij dan.
'' Dat is goed om te horen, moet ik wat ontbijt voor je halen ? '' antwoord ik dan.
Hij schud zijn hoofd.
'' Ik zal maar gaan werken anders komt het nooit af '' zeg ik dan.
'' Nee Olivia, je voelt je nog niet lekker rust nou gewoon alsjeblieft '' zegt hij dan.
Ik zucht eventjes '' mag ik dan op zijn minst even bij Merel kijken ? '' zeg ik dan.
Hij knikt, ik loop de kamer uit richting die van Merel.
Ik klop even op haar deur, maar er is geen gehoor die ligt vast nog te slapen denk ik dan bij mezelf.
Ik loop toch stiekem naar beneden naar het kantoor, ik pak een stapel werk en begin met werken.

Merel :
Ik werd wakker van geklop en toen ik naast me keek was Ivon al weg.
Die zal vast al weer wezen werken.
Ik probeerde wat overeind te komen.
Een dienstmeisje kwam de kamer binnen "goedemorgen Mevrouw zal ik u even helpen."
Ik knikte.

Ivo was inderdaad aan het werken en toen die me wat papieren het kantoor binnen kam zag die Olivia.
"Goedemorgen !"

Olivia Elaine Newton

'' Goede .. '' zeg ik dan, ik geef bijna weer over '' morgen '' zeg ik er dan nog achteraan.
Ivon kijkt me eventjes raar aan.
'' Sorry nog voor die klap '' zeg ik dan.
'' Het geeft niet, ik verdiende hem '' zegt Ivon dan.
'' Gaat het alweer een beetje met Merel ? '' vraag ik dan.
Hij knikt.
Ik sla even mijn hand voor mijn mond als ik weer enorm misselijk word, ik haal diep adem en werk weer verder.

Merel :
De dokter klopte opeens aan de deur van mijn kamer.
"Hey goedenmorgen." zei die toen die de kamer binnen liep.

Hij onderzocht me snel en hij was erg enthousiast "Je geneest snel Mevrouw de Fries." Ik glimlachte "Alleen maar mooi toch?"
De dokter ging even naar mijn benen.
Ik voelde weer tintelingen maar er kwam reactie bij mijn tenen.
De dokter keek verbaasd "Merel ik denk dat je benen weer gevoel beginnen te krijgen."
Hij zette me even overeind en checkte even mijn rug.
Het deed erg zeer maar het voelde ook weer goed.
"Merel ik denk dat we je benen moeten bevorderen en wie weet kan je over een poosje weer lopen."
Ik keek hem met blijdschap aan "Dank u wel dokter."
Hij glimlachte "Ik ga wel even bij je verloofde langs om het goeie nieuws te vertellen."
Ik knikte "Als u dat wilt doen."

Toen die de kamer uit liep was ik enorm vrolijk mijn tenen kon ik bewegen en dat was al meer da eerst.

Olivia Elaine Newton

Opeens komt de dokter binnen gelopen '' mevrouw Newton, mag ik Ivon even onder vier ogen spreken ? '' vraagt hij dan.
Ik knik '' maar natuurlijk '' zeg ik dan, ik loop het kantoor uit met mijn werk en ga dan naar boven toe.
Ik loop naar de kamer toe van Merel en klop op de deur, dit keer is er wel gehoor, ik loop naar binnen toe met het werk.
Ik werd wat draaierig en word ontzettend misselijk, ik laat de papieren uit mijn handen vallen en ren naar een toilet toe .. daar geef ik over.
Ik haal even diep adem en loop dan weer terug naar de kamer van Merel '' goedemorgen '' zeg ik dan, ik raap alle papieren bij elkaar.
'' Hoe gaat het nu met je ? '' vraag ik dan als ik alle papieren weer bij elkaar geraapt heb en overeind ben gaan staan.

Merel :
Ik keek Olivia aan. "Olivia je lijkt wel zwanger ." zei ik met een glimlach.
"Maar met mij gaat het super "ik wees nar mijn voeten die ik met veel moeite beweeg.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Merel even met grote ogen aan '' het zal vast de vermoeidheid zijn .. denk ik '' zeg ik dan maar.
Ik kijk dan even naar Merel haar voeten '' dat is super voor je ! '' zeg ik dan enthousiast.

Merel :
Ik schoot in de lach van die blik "Het was maar een grapje" zei ik snel.
Maar toen ik er wat meer over dacht was ik ook zo moe en misselijk toen ik zwanger was.
"Het zal wel de spanningen zijn maar als het aanhoud zal ik maar naar een arts gaan." lachte ik na haar.
"En nu we het over een dokter hebben ik mag wat meer oefenen met mijn benen met de hoop dat ik snel eens weer kan lopen."

Olivia Elaine Newton

Ik begon ook eventjes te lachen '' ik schrok me al rot van je '' zeg ik dan.
Ik begin te glimlachen '' daar zouden we eigenlijk een feestje voor moeten bouwen '' giechel ik dan.

Merel :
Opeens kwam Ivon in de kamer gerend en pakte me beet en draaide een rondje.
Ik voelde zijn lippen op de mijnen en begon te lachen.
"Jij hebt zo te zien het goeie nieuws gehoord ." lachte Olivia.
Ivon had niet in de gaten dat Olivia er was en werd rood.
Ik begon ook te lachen "Wil je me nu weer neer zetten?"
Ivon lachte en zette me op bed weer neer.

Olivia Elaine Newton

'' Zal ik jullie anders weer even .. '' begin ik dan, ik haal even diep adem om mijn misselijkheid te laten zakken '' alleen laten ? Ik ga dan weer aan het werk '' zeg ik er dan nog achteraan.
Ik werd niet goed van die misselijkheid, ik hoopte maar dat ik er snel af zou zijn .. misschien met wat genoeg slaap dat het wel wat beter zou zijn .. maar het slapen wou niet echt lukken.

Merel :
Ivon stond weer op en voordat Olivia de kamer uit wou gaan pakte die haar bij haar arm "Jij gaat eerst rusten en blijft bij Merel of bij Edward maar ik wil je niet meer zien in het kantoor." zei die met een serieuze toon.
"Ik ga weer aan het werk schat." Hij liep na me toe en gaf me nog een kus "we gaan het later vieren." Ik knikte.
Olivia was wat verbaasd over wat Ivon zei en zonder wat te zeggen ging ze bij me in de vensterbank zitten.
"Olivia Ivon heeft gelijk , je moet rusten."

Olivia Elaine Newton

Ik zucht even '' maar ik kan niet rusten .. al die beelden dwalen door mijn hoofd, elke keer schrik ik weer wakker .. '' zeg ik dan, ik kijk even naar de papieren die ik nog in mijn handen had.
Het doet pijn aan mijn nek, snel ga ik weer normaal zitten .. opeens komt Ivon binnen gelopen, hij pakt de papieren uit mijn handen en loopt dan weer weg .. ik kijk hem wat verbaasd na en kijk dan naar mijn handen .. ik sla mijn armen even om mijn buik heen.

Merel :
Ik keek bezorgd na Olivia.
"wat je mee hebt gemaakt is ook niks en het zal een tijd moeten duren tot je dat hebt verwerkt."
Ik keek even om me heen.
Hoe kon ik haar helpen ?
"Weet je zelfs ik ben bang en zelfs ik treur om de mensen die ik met mijn zwaard heb gedood of heb verwond maar dat gebeurd in een strijd en als je dat niet doet dan dan.."
Ik hield heel even mijn mond.

Olivia Elaine Newton

'' Kunnen ze je vermoorden .. ik snap het wel , maar de beelden van het bloed blijven me achtervolgend ... en van .. '' zeg ik dan.
Ik zucht even, er komen tranen in mijn ogen voor ik het weet ben ik alweer onderweg naar het toilet om daar over te geven.
Ik loop weer terug en ga weer naast Merel zitten, ik barst in huilen uit.

Merel :
"Ow Olivia toch het komt allemaal goed en je moet je zelf niet zo de schuld geven."
Ik sloeg mijn armen om haar heen.
Haar tranen vielen op mijn kledij.
Ik probeerde haar te trosten maar ik wist dat dit keer het niet zal lukken.

Ik voelde me schuldig vooral omdat zij zich schuldig voelt na mij toe.
Ik wreef met mijn hand over haar rug "Het komt echt allemaal goed en voor je het weet heb je je trouwjurk aan en loop je stap voor stap na de gene waarvan je houd." Ik nam heel even ene blik na de doos waar mijn trouwjurk in lag.

Olivia Elaine Newton

Ik wou Merel niet met nog meer problemen opzadelen maar voor ik het wist floepte ik er uit '' ik ben bang voor Thomas .. h .. hij .. '' zeg ik dan huilend.

Merel :
Ik keek haar aan .
"Ik snap hem niet we speelde vroeger met ze drieën altijd leuk ik ken hem zo niet."
Olivia keek me met haar tranerig gezicht aan.
"Was je vergeten hoe ik Thomas kende ?" vroeg ik haar plagend.
"Je hoeft voor hem echt niet bang te zijn en anders krijgt die met mij te maken."

Olivia Elaine Newton

'' Hij zei dat hij me alleen liet leven omdat hij van me hield, en dat hij er alles aan zou doen om de bruiloft van mij en Edward te stoppen ... straks vermoord hij Edward '' zeg ik dan nog wat huilend.
Ik was inderdaad vergeten hoe Merel hem kende, maar nu wist ik het weer.
Ik krijg even een steek in mijn maag, ik sluit mijn armen weer even om mijn maag heen.

Merel :
"Olivia geloof je me op me woord als hij dat probeert maar dan ook maar één vinger na Edward steekt dat ik hem persoonlijk een zwaard door zijn lichaam steek .
Ik loop nu niet maar over een poosje wel en echt ik zoek hem op en met mij wilt die niet ruzie hebben."
Op dat moment kwam Robin de kamer in en begin te lachen "Nee inderdaad Merel's specialisatie is schaduwen en je in stilte langzaam doden. En dat is meestal in het bos"

Ik keek Robin aan "heb je het goeden nieuws gehoord ?" Robin knikte "Ja anders ben ik hier niet en Ivon heeft zijn excuses aangeboden maar dat is vast meer jou werk." Ik glimlachte.
Maar keek al snel weer na Olivia.
"Robin wil jij voor mij Thomas in de gaten houden ik wil dat Olivia zich weer veilig voelt."
Robin knikte "Maar natuurlijk dat is mijn werk jullie beschermen."

Olivia Elaine Newton

Ik glimlachte weer even door mijn tranen heen '' dankjulliewel '' zeg ik dan.
Mijn misselijkheid blijft maar, ik had vroeger toen ik klein was al een hekel aan misselijk zijn maar nu kon ik er nog steeds niet tegen.
Ik haal een paar keer rustig adem, maar snel sla ik mijn hand weer voor mijn mond.
Ik weet het nog net in te houden, ik leun even achterover '' moet ik jullie even alleen laten ? '' vraag ik dan aan Robin en Merel.